တရုတ္နဲ႔ ျမန္မာဆက္ဆံေရး
သမိုင္းအက်ဥ္းကို ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ တရုတ္ႏိုင္ငံဟာ လူဦးေရ သန္း ၁ ေထာင္
ေက်ာ္ ရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ၁၉၅၀ ေလာက္မွာ တရုတ္ႏိုင္ငံမွာ
စားစရာမရွိေလာက္ေအာင္ အငတ္ေဘးႀကီး ၂ ခါႀကံဳခဲ့ရစဥ္ကာလက တရုတ္ျပည္မက
တရုတ္ႏြယ္ဖြားမ်ား နဲ႔ ျမန္မာနဲ႔ နယ္နိမိတ္ခ်င္း ထိစပ္ေနတဲ့
ယူနန္တရုတ္ေတြဟာ ျမန္မာျပည္ထဲကိုအစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ ၀င္ေရာက္ ေနထိုင္
ခဲ့ၾကရာ မွ ျမန္မာျပည္တရုတ္ႏြယ္ဖြားေတြ တိုးပြားလာခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္အခါက တရုတ္ႏြယ္ဖြားေတြဟာ ျမန္မာျပည္ထဲမွာေပါက္စီေရာင္း၊ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ေရာင္း ဘ၀နဲ႔ ႀကံဳရာအလုပ္ က်ရာအလုပ္မ်ားကို လုပ္ကိုင္ ရွာေဖြ စားေသာက္ခဲ့ၾကရ ပါတယ္။
အဲဒီေခတ္ ကြန္ျမဴနစ္ ေမာ္စီတုန္းတို႔ ႀကီးစိုးေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ တရုတ္ျပည္ အငတ္ေဘး ဆိုက္ေနခ်ိန္ မွာ တရုတ္ျပည္ႀကီးကို ကယ္တင္မဲ့ ကယ္တင္ရွင္ ေပၚလာပါတယ္။ သူကေတာ့ တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ ပဲျဖစ္ပါ တယ္။ သူဟာ တရုတ္ႏိုင္ငံႀကီးကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ စၿပီးလုပ္ခဲ့ရာ ကေန ႏိုင္ငံရပ္ျခားေရာက္ေနၾက တဲ့ တရုတ္ႏြယ္ဖြား ပညာတတ္ေတြ၊ အေတြးေအခၚပညာရွင္ေတြ၊ အသိပညာရွင္ေတြအားလံုးကို ဖိတ္ေခၚၿပီး တရုတ္ျပည္ႀကီးရဲ႕ စီးပြားေရးကို စတင္ေျပာင္းလဲခဲ့ပါတယ္။
တရုတ္ျပည္ႀကီးရဲ႕ စီးပြားေရးကို စတင္ေျပာင္းလဲရာမွာ ကုန္ထုတ္စြမ္းအား နဲ႔ လူသားအရင္းအျမစ္ေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္တဲ့ေနရာမွာ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ လူမႈလိုအပ္ခ်က္ေတြကို တစ္ဖက္က စစ္တမ္းေကာက္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီလို စစ္တမ္းေကာက္တဲ့ေနရမွာ ျမန္မာျပည္ဟာ တရုတ္စီးပြားေရးကိုခ်ဲ႕ထြင္ရမယ့္အဓိကႏို္င္ငံတစ္ႏို္င္ငံ အျဖစ္ ျမင္လာပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရး ျပန္လည္ ဦးေမာ့လာေအာင္ ေစ်း ကြက္ပစ္မွတ္အျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အဓိကအခန္းက႑ကေန ပါ၀င္လာပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တရုတ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသမားႀကီး တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ဟာ ျမန္မာႏို္င္ငံအေပၚထားတဲ့ မူ၀ါဒကို ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလဲၿပီး ျမန္မာအစိုးရနဲ႔ ဆက္ဆံေရး တိုးတက္ခိုင္မာေအာင္ တည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီကာလက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အိမ္ေစာင့္အစိုးရအျဖစ္ထင္ရွားတဲ့ ဦးေန၀င္း လက္ထက္မွာျဖစ္ပါတယ္။ တရုတ္ဟာ ျမန္မာႏို္င္ငံမွာ တက္လာတဲ့ ၁၉၅၈ အိမ္ေစာင့္ အစိုးရႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၁၉၆၂ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီအစိုးရႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၁၉၈၈ ႏို္င္ငံေတာ္ၿငိမ္၀ပ္ ပိျပားေရးႏွင့္
အဲဒီအခ်ိန္အခါက တရုတ္ႏြယ္ဖြားေတြဟာ ျမန္မာျပည္ထဲမွာေပါက္စီေရာင္း၊ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ေရာင္း ဘ၀နဲ႔ ႀကံဳရာအလုပ္ က်ရာအလုပ္မ်ားကို လုပ္ကိုင္ ရွာေဖြ စားေသာက္ခဲ့ၾကရ ပါတယ္။
အဲဒီေခတ္ ကြန္ျမဴနစ္ ေမာ္စီတုန္းတို႔ ႀကီးစိုးေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ တရုတ္ျပည္ အငတ္ေဘး ဆိုက္ေနခ်ိန္ မွာ တရုတ္ျပည္ႀကီးကို ကယ္တင္မဲ့ ကယ္တင္ရွင္ ေပၚလာပါတယ္။ သူကေတာ့ တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ ပဲျဖစ္ပါ တယ္။ သူဟာ တရုတ္ႏိုင္ငံႀကီးကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ စၿပီးလုပ္ခဲ့ရာ ကေန ႏိုင္ငံရပ္ျခားေရာက္ေနၾက တဲ့ တရုတ္ႏြယ္ဖြား ပညာတတ္ေတြ၊ အေတြးေအခၚပညာရွင္ေတြ၊ အသိပညာရွင္ေတြအားလံုးကို ဖိတ္ေခၚၿပီး တရုတ္ျပည္ႀကီးရဲ႕ စီးပြားေရးကို စတင္ေျပာင္းလဲခဲ့ပါတယ္။
တရုတ္ျပည္ႀကီးရဲ႕ စီးပြားေရးကို စတင္ေျပာင္းလဲရာမွာ ကုန္ထုတ္စြမ္းအား နဲ႔ လူသားအရင္းအျမစ္ေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္တဲ့ေနရာမွာ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ လူမႈလိုအပ္ခ်က္ေတြကို တစ္ဖက္က စစ္တမ္းေကာက္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီလို စစ္တမ္းေကာက္တဲ့ေနရမွာ ျမန္မာျပည္ဟာ တရုတ္စီးပြားေရးကိုခ်ဲ႕ထြင္ရမယ့္အဓိကႏို္င္ငံတစ္ႏို္င္ငံ အျဖစ္ ျမင္လာပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရး ျပန္လည္ ဦးေမာ့လာေအာင္ ေစ်း ကြက္ပစ္မွတ္အျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အဓိကအခန္းက႑ကေန ပါ၀င္လာပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တရုတ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသမားႀကီး တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ဟာ ျမန္မာႏို္င္ငံအေပၚထားတဲ့ မူ၀ါဒကို ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလဲၿပီး ျမန္မာအစိုးရနဲ႔ ဆက္ဆံေရး တိုးတက္ခိုင္မာေအာင္ တည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီကာလက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အိမ္ေစာင့္အစိုးရအျဖစ္ထင္ရွားတဲ့ ဦးေန၀င္း လက္ထက္မွာျဖစ္ပါတယ္။ တရုတ္ဟာ ျမန္မာႏို္င္ငံမွာ တက္လာတဲ့ ၁၉၅၈ အိမ္ေစာင့္ အစိုးရႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၁၉၆၂ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီအစိုးရႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၁၉၈၈ ႏို္င္ငံေတာ္ၿငိမ္၀ပ္ ပိျပားေရးႏွင့္
